Woensdag 19 augustus 2014 11 uur, ik stap binnen bij de dokter, we begroeten, elkaar, ik ga zitten en de dokter vraagt; 'Wat kan ik voor jou doen?' Tranendal, ze stromen en blijven stromen die tranen. Tussen het snikken door krijg ik eruit 'Maak me terug gezond! Ik wil terug die ouwe Linda zijn! Ik ben zo moe, mijn hoofd maakt overuren! Ik kan niet meer!'
Zij antwoordt: 'Dit bevestigt enkel mijn eerste gedachte toen je binnenkwam. Jij hebt een burn-out. Ik schrijf je nu al een maand thuis. Ondertussen onderzoeken we je bloed en je urine want ik vrees dat het 5 voor 12 is.' 5 voor 12? vraag ik. Ja, jij had niet veel langer voortgelopen. Maar geen paniek, je zit hier nu, je krijgt de nodige supplementen en verder ga je rusten, rusten, rusten en ontspannen. De dingen die je graag doet. Elke dag een wandelingetje van 30 minuten. En als ik jou was, zocht ik een goede psycho-therapeute, die jou mentaal kan begeleiden want weet dat dit een vreselijke ziekte is, dit is jouw kanker, maar jij gaat geen begrip vinden en krijgen. Realiseer je dat dit geen depressie is en dat genezing 3 keer zo lang duurt dan de tijd dat je erin zit. Ik schat dat het bij jou wel eens 3 jaar kan gaan duren vooraleer je terug op nul staat en je terug aan energie kan opbouwen.' Wauw, kwam dat effe binnen! Daar stond ik dan met de nodige papiertjes en potten voor de plas van 24 uur. In de auto stroomden de tranen opnieuw en opnieuw en opnieuw...Geen idee hoe ik in Antwerpen ben geraakt.... Reageren is niet langer mogelijk.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
Februari 2021
Categorieën |