De volledige diagnose...

RSS-feed

Eind september 2014 zit ik opnieuw bij de artse in Kalmthout. De resultaten van het bloed-en urineonderzoek zijn binnen. 
Volledige bijnieruitputting, slecht werkende schildklier, hormoonhuishouding helemaal van de kaart en dit alles heeft een verwoestende invloed op al mijn organen. 
Ik vertel haar over de paniekaanvallen, de vergeetachtigheid, de paranoia, de concentratieproblemen, de verschrikkelijke pijn aan mijn voetzolen. Ja , mijn voetzolen waren zeer dik en stonden vol pusblaasjes die opengingen en dan wonden maakten zodat ik eigenlijk op 'bloot' vlees liep. In januari 2014 heb ik dat eerst op mijn handpalmen gekregen. Mijn toenmailige dokter zei dat dat eczeem was en gaf me een cortisonezalfje. Op mijn vraag waar de oorsprong van dit eczeem lag, kreeg ik geen antwoord. Ben er nooit meer geweest...
Vandaag kreeg ik wel een antwoord: in mijn darmen huisde een schimmel waardoor ik op mijn handen en voetzolen een vorm van psoriasis had gekregen. Zalfjes hielpen niet, een aangepast dieet zou kunnen helpen, maar vooral stress vermijden. En dat het een werk van lange adem zou zijn. Eigenlijk heel mijn herstel zou een werk van lange adem worden. Mijn lichaam was te lang blootgesteld aan overdreven stress en het herstel zou 3x zo lang duren en dat ik van geluk mocht spreken dat ik tijdig bij haar had aangeklopt, want veel langer zou mijn lichaam het niet getrokken hebben.
Wauw dat kwam binnen!
Mijn ziekteverlof werd met 3 maanden verlengd. Ook dat kwam binnen!
Van Kalmthout naar Antwerpen om mijn leidinggevende dit nieuws te gaan vertellen, met een klein hartje : zou hij begripvol zijn, zou ik mijn job behouden....Hij schrok natuurlijk van dit nieuws, maar zag ook wel dat ik niet kon starten...oef!
Met de voorschriften voor de nodige supplementen en hormonen naar de apotheek. De som die ik daar moest betalen kwam ook binnen! En dan had ik maar voor een goeie 3 weken de nodige pilletjes.
Dat beestje ging mij een aardige duit kosten, besefte ik : pillen, wekelijks naar de psycho-therapeute en ostheopaat... Gelukkig dat ik nog wel wat ziektedagen had staan zodat mijn loon bleef doorlopen. 
Thuis overdacht ik de woorden van de dokter en ik voelde de boosheid komen: boos op mijn lichaam dat mij zo in de steek liet, boos op alles en iedereen die de voorbije niet geluisterd had naar mijn hulpkreten, boos, boos, boos.... Maar ik zou terugvechten, elke dag zou ik terugvechten, me niet laten gaan...zou me dat nog zuur opbreken!