De helende kracht van expressie

Ik ben een ochtendmens en die ochtenduren breng ik graag in mijn atelier door.
Er zijn dagen dat het creatieproces van een leien dakje loopt en andere dagen voel ik dat er een strijd in mezelf woedt. Dat er dingen zichtbaar willen worden of verwerkt willen worden. dat patronen mogen doorbroken worden.
Gisteren en vandaag waren zo’n ochtenden.
Het resultaat op papier is dan ook erg ‘donker’.
Mijn donkerte, mijn vrees , angst voor de toekomst is eruit. Want hoezeer ik ook vanuit vertrouwen en liefde naar de wereld rondom mij kijk, zie ik dingen gebeuren die mij angstig maken.
Ik zie de groeiende eenzaamheid van mensen, de vertwijfeling, de zelfmoorden,  kinderen die opgroeien in angst in plaats van veilige omgevingen, de beperkingen van onze vrijheden die stilletjesaan worden ingevoerd, als een sluipend gif, het kwaad dat zijn tentakels meer en meer uitstrekt, het lijkt wel of alle plezier uit de wereld wordt gebannen.
En nee ik ontken het virus niet, ik ben geen complotdenker of antivaxxer. Ik kijk en stel vast.
Dit is hoe ik de donkerte van de wereld zie. Ik heb het een plaats gegeven en opnieuw ruimte gemaakt om te vertrouwen. te vertrouwen dat het goed komt. 
En nu trek ik naar buiten , naar het mooie winterwonderland van het bos en geniet ik van de maagdelijk witte natuur, de boslucht mag mijn longen vullen…